Pierwszy na świecie zdalnie sterowany karaluch-cyborg

Amerykańscy naukowcy z North Carolina State University stworzyli karalucha przemieszczającego się wzdłuż trasy, którą zdalnie wskazuje mu kontrolujący go człowiek. Jak twierdzą twórcy projektu fuzja układu elektronicznego z żywym organizmem może nie tylko działać tak jak tego oczekujemy, ale mogłaby też mieć wiele potencjalnych zastosowań.

Według Iper’a Bozkurt’a, uczestniczącego w pracach badawczych nad tym miniaturowym cyborgiem, zastosowanie żywego stworzenia jest o wiele bardziej efektywne od konstruowania miniaturowego robota. Jego zdaniem wykorzystując karaluchy możemy obejść dużą liczbę potencjalnych problemów związanych z tworzeniem bardzo małych robotów. Zdaniem Pana Bozkurt’a owady takie jak karaluchy są bardzo wytrzymałe, a ich niewielkie rozmiary pozwalają im przemieszczać się w trudno dostępnych miejscach Mogłyby być one wykorzystane do stworzenia mobilnej sieci inteligentnych czujników, która wykorzystywałaby owady do zbierania i przesyłania informacji.

Twórcy tego ciekawego projektu już dziś snują plany o zastosowaniu karaluchów-cyborgów w niesieniu pomocy podczas wszelkich katastrof. Zdalnie sterowane karaluchy mogłyby zająć się np. poszukiwaniami ludzi w gruzach budynków. Ale zastosowań tego typu rozwiązania byłoby z pewnością wiele więcej, głównie ze względu na niewielkie koszty produkcji. Cena karaluchów nawet przy ich szerokim zastosowaniu nie powinna być nigdy zbyt wysoka.

Jak działa samo sterowanie owadem? Zestaw do zdalnego kierowania jego ruchami składa się z niewielkiego, przymocowanego do karalucha odbiornika oraz kilku elektrod połączonych z jego układem nerwowym. Na odwłoku karalucha znajduje się narząd, służący do wykrywania zawirowań powietrza. Elektroda przymocowana do tego narządu przesyła do układu nerwowego owada informację o wykryciu ruchu powietrza charakterystycznego dla zbliżającego się drapieżnika. Pod wpływem takiego impulsu karaluch zaczyna się poruszać. Pozostałe elektrody służą do wysyłania sygnału odpowiedzialnego zetknięcie się owadzich czułków z napotkaną przeszkodą. Pozwala to na pełne i dość precyzyjne sterowanie owadem. Jak to wygląda w praktyce? Sami zobaczcie:

Strona źródłowa

Wszystkie zdjęcia i filmy zostały użyte jedynie w celach informacyjnych i są własnością ich autorów.